Het Dacia-recept behoeft nauwelijks nog toelichting. De modellen zijn gebouwd met beproefde Renault-techniek, gestoken in een pragmatisch jasje. Waar de huidige Duster en Sandero nog enigszins hun best doen om in pas te lopen met de modetrends is de Lodgy ontwikkeld volgens de oerfilosofie: veel ruimte, weinig geld. Onder de motorkap huist in eerste instantie een TCe 115, een bekende 1,2-liter viercilinder. Vanaf 2019 neemt de TCe 130 het stokje over: het is de minstens zo bekende 1.3 met eveneens vier cilinders. Ben je benieuwd naar het brandstofverbruik van een Lodgy? Daarover lees je meer in dit artikel.
Lodgy: ruim, maar hoe ruim?
Dat de Lodgy, met een kofferruimte van 827 liter, ruim is hoeven gebruikers nauwelijks te benadrukken. De rijder van een exemplaar uit 2012: “Het interieur van de Dacia Lodgy is enorm ruim. De auto is niet erg breed, maar wel hoog en heeft een hele lange wielbasis. Drie opgroeiende kinderen passen prima op de (wat harde) achterbank, daarachter passen nog eens twee personen op de derde rij. En dat hoeven niet per se kinderen te zijn, zelfs volwassenen kunnen helemaal achterin nog redelijk zitten.”
Over het interieur is de eigenaar duidelijk: “Het is vrij basic. Doet denken aan de auto’s van eind jaren 90. Veel hard plastic, dat op sommige plaatsen wat te scherp is. Niet erg mooi, maar wel functioneel en degelijk.”
De bestuurder van een Lodgy uit 2013 deelt eveneens zijn ervaring: “We zijn inmiddels met zijn zessen een lang weekend wezen kamperen en gelukkig past toch de bagage in alle hoeken en gaten. De dakkoffer was (nog) niet nodig”, aldus de eigenaar. Hij heeft ook een tip voor andere Lodgy-rijders: “Monteer (indien zeven stoelen in gebruik) een elastisch net verticaal achterin de bagageruimte. In de holling van de achterklep zit nog een zee van ruimte! Tevens kun je de bagage dan stapelen, zonder dat alles op straat ligt bij het openen van de klep…”
Wat is de catch?
Ruimte is er dus te over, maar is die ruimte ook nog ’n beetje comfortabel te benutten? “De voorstoelen voldoen, zelf krijgen we geen last, ook niet bij lange ritten”, meldt de eigenaar die de achterbank eerder al wat hard noemde, “maar tegelijkertijd zijn ze ook wat smal en niet supercomfortabel. Gewoon functioneel dus.”
Een andere rijder, in het bezit van een vijfzitter, is zelf wat harder: “De stoelen voorin zijn niet comfortabel. De zittingen zijn te kort en geven nauwelijks zijdelingse steun. Langere ritten zijn vermoeiend. Daarentegen kun je achterin wel goed zitten. Veel beenruimte en een volledig vlakke vloer.” Eén eigenaar prijst na een marathonrit vooral zijn fysiek: “Mijn rug doorstond 1.400 kilometer op een dag in de matige stoel goed.”
In 2017 kreeg de Dacia Lodgy een update, waarbij zowel het uiterlijk als het interieur op de schop gingen. Dat betekende good news voor de Lodgy-rijder, aldus de eigenaar van zo’n model die inmiddels in zijn derde exemplaar van dit type rijdt. “De stoelen geven duidelijk betere steun. In de vorige Lodgy vond ik ze al ruim voldoende, maar dit is een stapje omhoog qua comfort.”
Minder comfortabel ervaart men de rijgeluiden, met name op snelwegtempo dringt windgeruis de cabine in. “Ik heb één ster weggehaald bij comfort, vanwege de geluiden in het interieur bij 120-130 km/u. Deze maken conversaties met achterpassagiers lastiger. Zelf stoor ik me er niet aan, maar collega’s merken het duidelijk wel, vandaar.”
Hoe beleeft men de rijervaring?
Over de mening van anderen gesproken: “Hier ga je de buren niet jaloers mee maken”, schrijft de eigenaar van een Dacia Lodgy Prestige uit 2013. “Ik vond ‘m eigenlijk niet eens mooi. Het was de proefrit die mij overtuigde. De Lodgy is stil, veel sterker dan je zou verwachten met dat 1200-je en trekt de caravan probleemloos, ook met zes man in de auto.”
Een andere Lodgy TCe 115-bestuurder is minder overtuigd. “Het rijden is helaas niet erg goed. Hoewel de motor voldoende vermogen heeft trekt de auto niet altijd even consequent op. Soms lijkt je last te hebben van turbovertraging, maar niet altijd. Lastig als je even snel wilt optrekken. De auto is ‘zoekerig’ in het stuur en remt niet goed. Het rempunt van het pedaal lijkt steeds op een andere plek te zitten. Soms denk je: ‘wanneer remt-ie nou eindelijk’, soms zit je met je neus tegen de voorruit.”
Dit inconsistente gedrag wordt niet door andere gebruikers onderschreven, maar buiten kijf staat dat de Lodgy om wat gewenning en vertrouwen vraagt. “Het nemen van bochten doe ik inmiddels even vlotjes als met de Ford Focus. Qua wegligging geen probleem, maar de (hoge) auto helt natuurlijk wel wat meer over”, verklaart een Lodgy DCi-rijder. Hij stipt ook een minpunt aan: “De zijwindgevoeligheid bij echt harde wind/windstoten. Je moet dan echt alerter zijn, terwijl de Focus ongeacht het weer altijd stabiel rijdt.”
Deze windgevoeligheid wordt door meerdere eigenaren benoemd. Het komt dan ook meer dan eens voor dat men hulpveren monteert. “Omdat de auto vrij zijwindgevoelig is en bij zware belading toch wel erg naar achter gaat hangen heb ik na advies hulpveren laten monteren, kosten ongeveer 250 euro. Dat had ik eerder moeten doen. Rijden met wind is nu veel comfortabeler en ook een zwaarbeladen auto, met zes personen voor wintersport, zakt veel minder door”, aldus de eigenaar van een zevenzits Lodgy TCe 115 uit 2013. De conclusie is duidelijk: ook het weggedrag van de Lodgy kun je op basis van de foto’s bepalen.
Hoe storingsgevoelig is de Dacia Lodgy?
Dat de Dacia Lodgy gericht is op een lager budget is geen geheim, maar steekt hij dan nog een beetje goed in elkaar? Nou, als we eigenaren mogen geloven valt dat niet tegen. Het grootste probleem bleek een defecte distributieketting van een TCe 115, die na zo’n 80.000 kilometer de geest gaf. “Lang verhaal kort, de hele motor moest eruit voor een nieuwe kettingset. Gelukkig onder coulance… 85% korting. Voor zo’n 300 euro was ik klaar”, aldus de eigenaar die dit overkwam.
Andere problemen – die eveneens niet structureel genoemd werden – betreffen het contactslot en het multimediasysteem. “Na een jaar zat het contactslot muurvast (niet op het stuurslot) en na anderhalf jaar de MediaNav. Beiden onder garantie verholpen.” Dat een Dacia Lodgy ook met minimaal ongeluk en lage kosten heel ver kan komen bewijst deze bestuurder: na 9,5 jaar en bijna 480.000 kilometer ruilde hij zijn Lodgy 1.5 DCi 90 in. De enige serieuze onkosten: een versnellingsbakrevisie bij 316.000 kilometer. Tot 300.000 kilometer bleven de onverwachte kosten beperkt tot 170 euro voor een differentieelkeerring bij de versnellingsbak.
Afgaand op de gebruikerservaringen is het jammer dat Dacia de Lodgy geen tweede generatie gunt. Goed, de nieuwe Jogger biedt ook ruimte aan zeven personen, maar aan de Lodgy kan hij wat dat betreft niet tippen. Dat het weggedrag zo-zo is en het meubilair wat beter kan, zijn eigenschappen die de koper nauwelijks beroeren. Als je het fenomeen auto wilt terugbrengen tot de essentie, lijkt de Dacia Lodgy geslaagd.
