De Giulia, is die er nog? De auto gaat al even mee.
Dat klopt, maar de sedan moet nog even door. Alfa Romeo is bezig zichzelf opnieuw uit te vinden. De Tonale is de eerste van een nieuwe generatie Alfa’s, maar met de Giulia grijpen we nog even terug naar het verleden. De dikke Quadrifoglio of Q-versie stond overigens destijds aan de basis van de auto. Hij is ontwikkeld als supersedan met 500 pk, de ‘gewone’ Giulia is de teruggeschroefde variant.
Een facelift, dat is dus nieuwe voorlichten en een andere bumper?
Ja, de uiterlijke wijzigingen kennen we grotendeel van de gewone Giulia, met de nieuwe 3×3 koplampen. Verder kreeg hij nieuwe wielen en tegen meerprijs zijn er keramische remmen verkrijgbaar. Aan de binnenkant zien we het nieuwe TFT-scherm wat zich aanpast aan de gekozen rijstand en het nieuwe multimediasysteem dat de Giulia al eerder kreeg. Om met het meest negatieve onderdeel te beginnen: de multimedia is nog steeds matig en ouderwets. Beter dan voorheen, maar dat zegt meer over hoe het was. Maar onderhuids is er heel wat aangepast. De wielophanging is nog verder verbeterd om een directe reactie van de koets te krijgen en het is merkbaar hoe stijf de auto is en hoe graag hij van richting verandert. Daarbij kreeg de Alfa Romeo het nieuwe sperdifferentieel dat werd geïntroduceerd op de 100-jaar-editie.
Iets betere materialen, maar evengoed oogt het ouderwets.
En die motor, die was toch van Ferrari?
Ja, het is in principe de 3,9-liter V8 die in veel Ferrari’s ligt, maar dan met twee cilinders minder. Dus een 90-graden 2,9 liter V6 met twee turbo’s, het vermogen steeg van 510 naar 520 pk. Via een achttrapsautomaat gaat alle kracht naar de achterwielen. Het maakt de auto meer dan snel zat en de hij stort de power lekker over je uit. Bovenin vlakt de motor iets af, waardoor je je toerenteller goed in de gaten moet houden zodat je op tijd schakelt met de grote flippers achter het stuur. Zeker op het circuit, waardoor je dankzij de korte verzetten in hoog tempo door de versnellingen ramt. Hij klinkt wellicht net iets te braaf, de Giulia GTA klonk absoluut wat bruter.
En hoe rijdt het?
Fantastisch. Nee, echt, wat een ouderwets gave stuurmansauto dit. Een tien voor rijplezier. De besturing is licht en direct en doet denken aan hoe Ferrari het doet (geen toeval) en het is te merken dat de koets stijver is en directer reageert dan voorheen. De BMW M3 voelt als de enige echte concurrent (de RS4/5 en C63 missen deze scherpte) en die BMW is beslist een stuk zwaarder dan deze Alfa. Zet je de rijstand-knop in race, dan staan meteen alle elektronische beschermengelen uit en kan je lekker met de auto vegen. De directe besturingen en snelle reacties maken dat makkelijker dan voorheen, ook dankzij het nieuwe sperdifferentieel.
Is die Giulia Quadrifoglio nog een beetje betaalbaar?
De vernieuwde Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio kost €138.500. Een hoop geld, maar voor dit niveau auto redelijk marktconform.
