Dat Marc (26) koos voor een mosgroene Mustang Bullitt (de merknaam Ford komen we op deze muscle car opvallend weinig tegen) is niet toevallig: in exact dezelfde kleur dark highland green is de Ford Mustang 390GT Fastback gespoten die in 1968 optreedt in de film Bullitt. Met aan het stuur de übercoole Steve McQueen die achter een tweetal huurmoordenaars in een Dodge Charger R/T aanzit en die het bioscooppubliek trakteert op een legendarische, elf minuten durende achtervolging door San Francisco. De lakkleur is heeft Marc dus bewust gekozen. “Bovendien was het dit of zwart. In een andere kleur werd de Bullitt niet geleverd”, legt hij uit. Wat verder aan de auto opvalt, is de ‘lege’ voorzijde. We missen het merklogo en een kentekenplaat. Achterop zit er wel een, maar in plaats van het bekende gele NL-nummerbord zien we daar een exotisch exemplaar uit Texas. Marc legt uit: “Ik werk voor Defensie en heb een paar jaar in de VS gewoond. Daar wilde ik een muscle car kopen. Ik heb de Chevrolet Camaro en de Dodge Charger bekeken, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor een Ford Mustang. Die was het mooist en het meest praktisch. Mijn eerste Mustang was een zwarte Ecoboost, dus met de geblazen 2.3-viercilinder.”
Aangepaste motor en uitlaat
Als project voor zichzelf paste Marc een en ander aan, onder meer aan motor en uitlaat. “Dat maakte ’m een heel leuke auto en dat wakkerde mijn passie voor de Mustang verder aan. Toch vond ik na verloop van tijd dat er een opvolger mocht komen.”
Marc kende de Mustang Bullitt niet eens
Configurerend op de website van Ford zag Marc dat er ook een Bullitt-uitvoering van de Mustang bestond. “Ik kende die versie niet eens en ik ben in de historie gedoken. Gaandeweg kwam ik er achter dat die auto op een iconische film-Mustang gebaseerd was en behoorlijk zeldzaam was. Als ik dan toch een Mustang meeneem uit de VS, dan maar een Bullitt, dacht ik bij mezelf.”
Bullitt eerst een half jaar in Texas gereden
Dat was namelijk zijn droom: met een Mustang terug naar Nederland. Marc bestelde hem bij dezelfde Ford-dealer in Texas waar hij zijn eerste Mustang aanschafte. Het was de eerste keer dat hij een Bullitt in levenden lijve zag. “Ik heb me nog een half jaar in Texas met mijn Bullitt vermaakt, tot ik weer naar ons land vertrok.” De groene krachtpatser werd roll-on-roll-off verscheept, aangezien hij niet in een container paste. Defensie zorgde voor de verscheping; de Bullitt is als verhuisgoed meegegaan en dat betekent dat Marc geen bpm verschuldigd is, wat behoorlijk veel geld scheelt.
Het verklaart tevens de Texaanse kentekenplaat achter. “Vóór is die niet verplicht en omdat het nog wel een poosje kan duren voordat ik Nederlandse platen heb, blijf ik doorrijden met die ene plaat achterop.”
Kleine verschillen tussen Amerikaanse en Europese Mustang
De verschillen tussen een USA-Mustang en een EU-Mustang zijn niet groot. Het meest opvallend zijn nog de rode achterlichtunits van de Amerikaanse versie, waar Europeanen het met transparante witte exemplaren moeten doen. “Dat maakt deze Mustang in mijn ogen net iets mooier”, aldus de trotse eigenaar. De verschillen tussen een ‘gewone’ Mustang en de Bullitt zijn groter. Marc somt op: “De Mustang is verregaand te personaliseren in motorisering, opties en kleuren, de Bullitt biedt enkel de keuze tussen donkergroen en zwart. De gewone Mustang is te herkennen aan de Ford-logo’s en het galopperende paard her en der, de Bullitt heeft die emblemen niet, op de wielen en koplampen na. Motor en rijgedrag verschillen niet veel van de gewone Mustang GT, behalve dan dat de ‘film-Mustang’ 480 pk biedt door onder meer een gewijzigde luchtinlaat. Doordat de motor atmosferisch is, duurt het even voordat hij snelheid opbouwt. Pas vanaf drie- à vierduizend toeren begint de auto er echt hard aan te trekken. Daarbij lift de neus licht, iets dat vooral bij brandende verlichting opvalt.”
Tijdens het opschakelen zakt de neus dan weer, legt Marc uit, om daarna opnieuw te stijgen als je het gaspedaal vloert. Erg leuk, maar je kunt er ook best rustig mee rijden. “De auto is prima te gebruiken voor alledag: zowel voor woon/werkverkeer als zomaar voor een toertje over rustige wegen of door de stad. Bij rustig rijden merk je amper dat er een V8 voorin ligt, het lijkt dan wel een Ecoboost-Mustang. Het komt ook door de verschillende rij-modi. De heftigste zijn ‘sport’ en ‘track’, met als gimmick dat het display mee-verandert, net als het schakel- en het uitlaatsysteem. Het zogeheten Rev-Match-systeem zorgt bij terugschakelen voor een lekkere dot tussengas.”
Mustang Bullitt in de VS zelfs vrij normaal
Verschillen zijn er ook tussen het rijden van de Bullitt in de VS en in ons land, en dan in meerdere opzichten. Allereerst is de Bullit in de VS een redelijk normale en bekende auto. Marc: “Daar krijg je ook weleens een compliment, maar hier trek je veel meer bekijks. Uiteraard vooral van de jongere generatie, maar toch ook van veel ouderen. Je ziet ze denken: wat rijdt daar nou? Komt ook door de weinig opvallende kleur en de afwezigheid van typeplaatjes.”
Marc checkt vooraf zijn route
Als het op rijden aankomt, zijn er eveneens verschillen. Amerika is groot, dus heb je daar vooral snelwegen en af en toe een stopbord. Hier zijn de wegen smaller en de parkeerplaatsen kleiner. “Soms is dat wat lastig, want de auto is groot, lang en breed”, zegt Marc. “Echt een soort slagschip. Gelukkig zit er een achteruitrijcamera in. Standaard parkeer ik daarom altijd achterwaarts, voor beter overzicht. Maar nog beter zou het zijn als de Bullitt – in verband met de lange neus – ook een vooruitrijcamera aan boord had.” Voordat Marc op pad gaat, checkt hij daarom altijd eerst even de te rijden route. “Dan weet ik wat ik onderweg kan verwachten van het rijden op krappe wegen, en als ik ergens wil parkeren.”
Top van 263 km/h haal je in vierde versnelling
Nee, dan heb je op het circuit meer ruimte. Is Marc daar al eens geweest met zijn Bullitt? “Nee, en dat terwijl het TT-circuit niet eens zo ver weg ligt. Ik wil dat toch eens proberen, net als het uitproberen van de topsnelheid op de Duitse autobahn. Die zou 263 km/h moeten bedragen. Theoretisch zou het nog harder kunnen, maar de auto is elektronisch begrensd op 263. Die snelheid haal je overigens al in de vierde versnelling, terwijl hij er zes heeft. Misschien dat de banden geen hogere snelheden aankunnen, maar de motor wel. Maar in ieder geval biedt deze Bullitt mij alles wat ik wenste in een muscle car.”
