De Chinese auto-industrie is jong. Desondanks is het ze in de afgelopen 20 jaar gelukt om van plagiaatfabriek, naar toonaangevende partij te groeien. Een ongekende prestatie van de rap volgroeide lokale auto-industrie. Ze hebben in die korte tijd uitstekend strategisch planwerk gedaan en bovendien stilistische juweeltjes de wereld in gebracht. Denk aan de range van Polestar, Lynk & Co en Nio modellen: designvakmanschap van de hoogste orde. Van ijzersterke merk-dna’s tot vakkundige proporties, unieke surfacing en delicate jewellery designdetails.
Bij MG designtechnisch geen focus
Intrigerend genoeg is MG onderdeel van een grote groep, de Chinese staatsautofabrikant SAIC Motor. Dergelijke bedrijven hebben vaak royaal designtalent aan boord. Regelmatig met groot geld weggekocht van Europese merken, nadat ze daar hun sporen hadden verdiend. Hoewel MG haar Engelse wortels op allerhande manieren communiceert, is er designtechnisch duidelijk geen enkele focus.
Geen consistentie, ook niet bij de MG 4
Typisch voor ouderwets ingestelde Chinese bedrijven is de zeer hiërarchische managementstructuur. Daarbinnen wil een ieder zijn effectiviteit benadrukken door een persoonlijke stempel op het ontwerpte drukken. Uiteindelijk zorgt het voor veel ruis tijdens het proces en een onduidelijke boodschap vanuit het eindproduct: een kakofonie aan vormen, ideeën, kleuren en materialen. Dit probleem lijkt voor MG niet enkel voor de 4 te gelden. Er is al jaren geen enkele consistentie in het modellengamma te vinden.
(tekst gaat verder na foto’s van respectievelijk MG 5, MG ZS EV, MG Marvel R, MG EHS, MG GS)
De MG 4 is het metaal geworden designkwaad
De 4 is het metaal geworden designkwaad. De proporties van de MG zijn van zeer conservatieve aard, de wielen uitermate klein uitgevoerd en de wielbasis te lang. Vervolgens hinkt de schuchtere surfacing op diverse gedachtes. De neus is knijpend scherp en oogt door de puntige koplampen breekbaar dun. Onder in de spoiler zien we een hardere, meer technische setup van de huid. De detaillering daar is door de zwarte kunststoffen wat in nevelen gehuld, maar is interessanter en vernieuwender dan het vormenspectrum van de gespoten carrosseriedelen.
Van de teer ogende neus richting de flank blijft de huid scherp. De surfacing loopt in een geknepen lijn over de voordeur heen. In de dorpel eronder zien we een energieloze kick-up die uit een geheel ander, slap, vormspectrum lijkt te komen. Een mismatch met zowel de spitse neus als de kloeke zwarte voorspoiler. Richting de achterdeur verstijft de surfacing plotseling. De heupen worden vlakker, vierkanter en eindigen in een houterig gestileerde lichtbalk.
Als huzarenstukje spuit MG de carrosserie in goedkope, ongeciviliseerde kleuren. Het knalharde en giftige oranje van de persfoto’s doet de auto geen goed. Hierdoor wordt het esthetische kabaal enkel groter en daarmee oogt de 4 onhandiger en goedkoper.
MG 4 is mismanagement in design
MG bouwt technisch prima auto’s, die gezegend zijn met een hoogwaardige afwerkingskwaliteit. De 4 heeft een fatsoenlijke range voor een schappelijke prijs. Maar het schort aan zowel een correct basisidee – het waarom – als aan een bevredigende uitvoering – het hoe. Mismanagement in design op alle facetten. Dat gebrek aan designvisie is verbijsterend in het licht van de altijd vooruitkijkende Chinezen. Als de geschiedenis ons namelijk iets heeft geleerd, dan is het dat dergelijke krachteloze merken het niet lang redden. Niet op de veeleisende Europese markt, maar ook niet op de ondertussen even kieskeurige thuismarkt.
